Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

Κεφάλαιον Ι΄.- Περί Υπερηφανείας, Αυτομεμψίας και Ταπεινώσεως. Επιστολή 8η-10η

 
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι΄
  Περί Υπερηφανείας, Αυτομεμψίας και Ταπεινώσεως.


8η.Επιστολή

Πάντα εις την προσευχήν σου να ζητής πρώτιστα την ταπεινοφροσύνην να σου χαρίση ο Θεός και να επιμένης εις την αίτησίν σου αυτήν, διότι άνευ αληθούς ταπεινοφροσύνης, δεν κατορθώνεται ουδέν αγαθόν αξιόμισθον.
Καθώς λέγει, παιδί μου, και ο Απόστολος Παύλος: «Τι έχεις ο ουκ έλαβες; Ει δε και έλαβες τι καυχάσαι ως μη λαβών;» ( Α΄ Κορ. 4,7 ), «ακάθαρτος πας υψηλοκάρδιος παρά Θεώ» ( Παροιμ. 16,5 ).
Δια τούτο αγωνίζου, τέκνον μου, κατά του δυστυχούς αυτού πάθους, ταπεινοφρονώντας και σκεπτόμενος πόσην ταπείνωσιν έδειξεν ο Κύριος της δόξης, γενόμενος άνθρωπος και ταπεινώσας τον εαυτόν Του μέχρις ύβρεων και συκοφαντιών και μέχρι Σταυρού.
Αλλά και όλοι οι άγιοι του Θεού άνθρωποι επέδειξαν αρίστην ταπείνωσιν, διο και ηγίασαν και μας επιστοποίησαν ότι ουκ έστιν άλλη οδός του σωθήναι ει μη αύτη. Ό,τι σου δίδει ταπείνωσιν, τούτο ασπάζου, έστω και αν πονέσης και ψυχορραγήσης.
Το τέλος του πόνου θα είναι από Θεού ευλογία και πρόοδος προς την αρίστην των αρετών, την ταπείνωσιν. Εύχομαι ταύτην ο Θεός Ιησούς να σου χαρίση μέσα εις την ψυχήν σου ανεξίτηλον.



9η.Επιστολή

 Η ουσία όλων, παιδί μου, είναι μία, το ότι βάλλεσαι υπό πνεύματος υπερηφανείας, με τας αδελφάς της κενοδοξίαν και οίησιν και με συνεπικούρους τους αισχρούς και βλασφήμους λογισμούς. Γνώριζε, παιδί μου, ότι το της υπερηφανείας πνεύμα είναι δυσκαταγώνιστον, το της κενοδοξίας πολυκέφαλον και τρίβολον. Όπως και να γυρίσης τον λογισμόν ή τον τρόπον ζωής, θα την εύρης έμπροσθέν σου σαν αγκάθι. Και εάν έτσι έχη το πράγμα, τι πρέπει να γίνη; Ημείς θα μεταχειριζώμεθα κάθε μέσον ή λογιστικόν ή υλικόν προς ταπείνωσιν. Θα πιέζωμεν κυρίως τον λογισμόν μας να σκέπτεται ταπεινά και την απαλλαγήν ή την ελάφρωσιν του πάθους θα την αναθέσωμεν εις την Θείαν Πρόνοιαν να την τακτοποιήση. Ημείς από μέρους μας θα κρατήσωμεν αγωνιστικά, ο δε Θεός αναλόγως του αγώνος μας θα επέμβη αρωγός, βοηθός. Δια το δεινόν πάθος της κενοδοξίας ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος λέγει: «Κενοδοξία άχρι τάφου», δηλαδή, μέχρι να πεθάνωμεν θα προσβαλλώμεθα υπό της κενοδοξίας, με την διαφοράν, ότι θα είναι εξασθενημένη λόγω της αντιπολεμήσεως και της μακράς πείρας επί του ψεύδους της. Κλαίε ενώπιον του Θεού, να σου χαρίση πνεύμα ταπεινώσεως, διότι μόνον δια ταύτης θα προχωρήσης προς τα άνω, προς την αγάπην του Θεού. Πνευματική πρόοδος δεν είναι τίποτε άλλο, ει μη ταπεινοφροσύνης κατάκτησις. Ο Ιησούς, Θεός ων, εταπείνωσε τόσον χαμηλά τον Εαυτόν Του και ημείς φύσει ταπεινοί, υψωνόμεθα και ωσάν το παγώνι φουσκώνομεν τα πτερά της κενοδοξίας; Αλλά όταν όμως μας ρίξη εις κανένα πειρασμόν, και ίδωμεν την ασχημίαν των ποδών μας, δηλαδή την σαθράν κατάστασιν της ψυχής, τότε αναγνωρίζομεν ποίοι είμεθα εις την φύσιν, το αδαμιαίον γένος και ότι η οφρύς δεν ταπεινώνεται ει μη δια ραπισμάτων και πτώσεων. Τα δάκρυα με το πένθος πολλήν την ταπείνωσιν φέρουν, διο υπόμεινον ζητώντας από τον Δοτήρα των αγαθών: «Μη με περίδης τον άσωτον, ο τεχθείς εκ παρθένου, μη μου τα δάκρυα παρίδης, η χαρά των αγγέλων, αλλά δέξαι με μετανοούντα και σώσόν με». Εύχομαι, ο Ταπεινός τη καρδία Ιησούς να σου χαρίση την καρδίαν Του, δια να την γευθής.


10η.Επιστολή

Η ταπείνωσις είναι αρετή θαυμασία, που ευωδιάζει εκείνον που την έχει. Ο έχων ταπείνωσιν έχει και υπακοήν, αγάπην, υπομονήν και κάθε αρετήν.
Όταν θυμώνωμεν ή οργιζώμεθα ή κατακρίνωμεν ή δεν υπακούωμεν, γίνεται φανερόν ότι έχομεν και ανάλογον υπερηφάνειαν και εγωϊσμόν.
Όσον προοδεύομεν εις την ταπείνωσιν, τόσο τα κακά γεννήματα του εγωϊσμού θα υποχωρούν. Ας ταπεινωθώμεν, παιδιά μου, δια τον ταπεινωθέντα δι’ ημάς Κύριον.
Ο Κύριος τόσην ταπείνωσιν έδειξε, μέχρι και Σταυρού, ημείς δε φύσει ταπεινοί, να μη θέλωμεν να σκύψωμεν το κεφάλι εις τον αδελφόν μας, μόνον θέλομεν να γίνεται το ιδικόν μας;
Ας αγαπήσωμεν, ας ταπεινωθώμεν, όπως ο Χριστός, αν θέλωμεν να κατοικήση ο Ιησούς μέσα εις την καρδίαν μας. Ας μη Τον λυπήσωμεν πλέον με εγωϊστικάς εκδηλώσεις.
Ας μη Τον ξανασταυρώσωμεν με εκφράσεις και τρόπους ελλείψεως αδελφικής αγάπης. Όχι πίκρας πλέον εις την αγίαν καρδίαν του γλυκυτάτου Χριστού μας.





 Από το βιβλίο ΠΑΤΡΙΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ του Γέροντος Εφραίμ 
  ψηφιοποίηση κειμένου Κώστας  Αργυρακόπουλος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για να σχολιάσετε (με ευπρέπεια) πρέπει να συνδεθείτε με τον λογαριασμό google ή wordpress που διαθέτετε. Αν δεν διαθέτετε πρέπει να δημιουργήσετε έναν λογαριασμό στο @gmail ή στο @wordpress. Μπορείτε βεβαίως πάντα να στέλνετε e-mail στο anavaseis@gmail.com
Ευχαριστούμε.

Συνολικές προβολές σελίδας

Αρχειοθήκη ιστολογίου