Ἡ Ὀρθοδοξία μας. «Κύριος καί Θεός » Π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος.

Ἡ Ὀρθοδοξία μας

π.Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος

Δρ. Θεολογίας, Δρ. φιλοσοφίας

ε) Κύριος καί Θεός (σελ. 227-229)

Ὑπάρχουν σαφεῖς ἀποδείξεις στήν ἁγία Γραφή, πού νά φανερώνουν πώς ὄντως ὁ Παράκλητος φέρει τά κοινά ὀνόματα τοῦ Θεοῦ, Κύριος καί Θεός;

Ὁ ψαλμωδός δοξολογεῖ τόν Κύριο (Γιαχβέ)

«διότι Θεός μέγας εἶναι ὁ Κύριος

καί βασιλεύς μέγας σέ ὅλη τή γῆ·

στά χέρια Του βρίσκονται τά πέρατα τῆς γῆς

καί τά ὕψη τῶν βουνῶν εἶναι δικά Του·

διότι δική Του εἶναι ἡ θάλασσα

καί Αὐτός τήν ἐδημιούργησε,

καί τήν ξηρά τά χέρια Του τήν ἔπλασαν.

‘‘Δεῦτε προσκυνήσωμεν καί προσπέσωμεν Αὐτῷ’’

καί ἄς κλαύσωμεν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου πού μᾶς ἔπλασε,

διότι Αὑτός  εἶναι ὁ Θεός μας

καί ἐμεῖς λαός τῆς βοσκῆς Του καί πρόβατα χειρός Του.

Σήμερον, ἐάν ἀκούσετε τήν φωνή Του,

σκληρύνετε τάς καρδίας σας,

ὅπως κατά τήν ἀνταρσία (παραπικρασμός),

τήν ἡμέρα τῆς δοκιμασίας εἰς τήν ἔρημον,

ὅπου ‘‘έπείρασάν με οἱ πατέρες ὑμῶν....» (Ψαλμ. 94, 3-9).

Ὁ ἀπόστολος ἀναφέρεται στὸν ψαλμό αὐτό καί ὑπογραμμίζει πώς ὁ Κύριος (Γιαχβέ), ὁ ὁποῖος ὁμιλεῖ ἐδῶ εἶναι «τό Πνεῦμα τό Ἅγιον» (Ἑβρ. γ΄7-9. Πρβλ. Πράξ. ζ΄ 51).

Στό ἴδιο συμπέρασμα θά καταλήξουμε, ἐάν συγκρίνουμε τό ἐδάφιο Ἡσ. στ΄ 1-10 μέ τό Πραξ. κη΄ 25-27. «Καλῶς τό Ἅγιον Πνεῦμα ἐλάλησε διά Ἡσαΐου τοῦ προφήτου πρός τούς πατέρας ἡμῶν...». 

Ἄς δοῦμε ἀκόμη μιά προφητεία τοῦ Ἱερεμία:

«Ἰδού ἔρχονται ἡμέραι, λέγει Κύριος (Γιαχβέ),

καί θά συνάψω μέ τόν οἶκο Ἰσραήλ καί τόν οἶκο Ἰούδα

διαθήκην νέαν...

θά δώσω ὁπωσδήποτε νόμους στήν διάνοιά των

καί θά τούς χαράξω στήν καρδιά τους

‘‘καί ἔσομαι αὐτοῖς εἰς Θεόν’’

καί θά εἶμαι σ’ αὐτούς Θεός,

καί αὐτοί θά μοῦ γίνουν λαός...

καί δέν θά θυμηθῶ πλέον τίς ἁμαρτίες των» (Ἱερεμ. λη΄31-34· Ἑβραϊκό κείμενο:λα΄ 31-34).

Καί αὐτό τό ἐδάφιο ὁ ἀπόστολος τό ἀναφέρει στό Ἅγιο Πνεῦμα· Αὑτό εἶναι ὁ Κύριος (Γιαχβέ) καί ὁ Θεός τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης (Ἑβρ. ι΄15-17).  Τήν ἴδια μαρτυρία βλέπουμε στόν προφήτη Ἰεζεκιήλ:

«Καί ἦλθεν ἐπ’ ἐμέ Πνεῦμα

καί μέ ἔστησεν εἰς τά πόδια μου,

καί μοῦ ἐλάλησε καί μοῦ εἶπε:

-Εἴσελθε καί κλείσου εἰς τήν οἰκία σου,

καί ὅταν θά σοῦ ὁμιλήσω, θά ἀνοίξω τό στόμα σου

καί θά πεῖς πρός αὐτούς·

τάδε λέγει Κύριος (Γιαχβέ)·

ὅποιος θέλει νά ἀκούσει, ἄς ἀκούσει

καί ὅποιος θέλει νά ἀπειθήσει, ἄς ἀπειθήσει,

διότι εἶσθε λαός πού μέ ἐξοργίζει» (Ἰεζ.γ΄24-27. Πρβλ. Ψλμ. ρθ΄1-5. Ἡσ. μη΄ 16, νθ΄ 15-20 κατά τό ἑβραϊκό κείμενο).

Αὐτά τά ἐδάφια φανερώνουν πώς τά ὀνόματα, πού ἀναφέρονται στήν κοινή θεία φύση (Κύριος Θεός) ἀνήκουν καί στό Ἅγιο Πνεῦμα. Ἡ ἀλήθεια αὐτή ὑπάρχει ἤδη στήν Παλαιά Διαθήκη καί φανερώνεται στό φῶς τῆς Καινῆς Διαθήκης (Ἰω. ιστ΄ 13).

Γιά τούς ἀποστόλους καί τούς μαθητές τοῦ Χριστοῦ δέν ὑπῆρχε ἀμφιβολία σχετικά μέ τή Θεότητα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (Πραξ. ε΄3-4, ιγ΄2. Α΄ Κορ. γ΄ 16, ε΄ 3-4, ιβ΄ 4-11. Β΄ Κορ. γ΄ 17-18. Ἐφεσ. β΄ 22. Β΄Θεσ. γ΄ 5).

Γι’ αὐτόν πού ἐμπιστεύεται στή θεία ἀποκάλυψη καί ὄχι στίς δικές του δυνατότητες καί προϋποθέσεις, τό Πνεῦμα τό Ἅγιο εἶναι κοινωνό τῆς μιᾶς Θείας οὐσίας πού μεταδίδεται εἰς Αὐτό προαιωνίως ἀπό τόν Πατέρα μέ τήν ἐκπόρευση (Ἰω. ιδ΄ 26, ιε΄ 26).  Γι’ αὐτό καί ὀνομάζεται «Κύριος καί Θεός».

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο «Ἡ Ὀρθοδοξία μας».
                       Ἔτος 1994
                  σελίδες 227 -229

http://anavaseis.blogspot.com

Διαβάστε περισσότερα αποσπάσματα από το βιβλίο πατώντας  Η Ορθοδοξία μας