Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2012

Θεολογικὸς ἐγωϊσμὸς. Μέρος Ζ΄. Μεταφρασμένο και στά Ἀραβικά


Τό ἑλληνικό κείμενο προέρχεται ἀπό τόν Όρθόδοξο Τύπο ἀρ. φύλ. 1865 4 Φεβρουαρίου 2011 καί ἡ μετάφρασή του στά ἀραβικά ἔγινε ἀπό τόν π. Ἀθανάσιο Χενεῖν.

 Θεολογικὸς ἐγωϊσμὸς

Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς ἔκδηλα μὴ θεολογικοὺς λόγους, ποὺ προβάλλονται ἀπὸ μία ἐκκοσμικευμένη καὶ προσαρμοστικὴ θεολογία, ὑπάρχει στὴ στάση αὐτὴ ἕνας ἀπύθμενος θεολογικὸς ἐγωϊσμός, ξένος πρὸς τὸ ὀρθόδοξο ἦθος, πρὸς τὸ ἦθος τῶν Ἁγίων καὶ τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας.
Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας στηριζόμενοι στὴν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἀποστόλων σέβονται τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, “ἑπόμενοι δὲ τοῖς πρὸ αὐτῶν Ἁγίοις Πατράσι”, οἱ ὁποῖοι ἀλαθήτως σὲ οἰκουμενικὲς συνόδους διετύπωσαν σὲ ὅρους τὴν πίστη, δὲν ἐπιχειροῦν νὰ ἄρουν “ὅρια αἰώνια ἃ ἔθεντο οἱ Πατέρες” καὶ νὰ καινοτομήσουν σὲ θέματα πίστεως, ὅσο σοφοὶ καὶ φιλόσοφοι καὶ εὐφυεῖς καὶ σπουδασμένοι καὶ ἂν εἶναι κατὰ κόσμον.
Θέτουν τὴν σοφία καὶ τὴ γνώση τους στὴν ὑπηρεσία ὄχι τῆς ἀνατροπῆς, ἀλλὰ τῆς κατοχυρώσεως τῆς πίστεως, ποὺ βρίσκεται ἔτσι διαχρονικὰ σὲ θαυμαστὴ ἑνότητα μέσα στὴ διδασκαλία τῶν Ἱ. Συνόδων, ἀλλὰ καὶ στὴ διδασκαλία τῶν Πατέρων. Ἔχει ὀρθὰ παρατηρηθῆ, ὅτι ὑπάρχει τέτοια ἑνότητα μεταξὺ τῶν ἑπτὰ Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ποὺ φαίνεται σὰν νὰ ἀποτελοῦν ἑπτὰ ἁπλῶς συνεδρίες μιᾶς μόνον Συνόδου.
Κάθε μία ἀκολουθεῖ τὴν προηγούμενη, τὴν ἀλήθεια τῆς ὁποίας ἐπιβεβαιώνει καὶ συνεχίζει, καὶ ὅλες μαζὶ ἐκφράζουν τὴν ἀλήθεια τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἀποδοχὴ τῆς θέσεως τῶν Ἀρμενίων καὶ τῶν ἄλλων Μονοφυσιτῶν ὅτι ἡ Δ´ ἐν Χαλκηδόνι Οἰκουμενική Σύνοδος ὀλίσθησε σὲ Νεστοριανισμό, παρασυρθεῖσα ἀπὸ τὸν Ἅγιο Λέοντα, πάπα Ρώμης,
προσβάλλει τὴν ἑνότητα ὅλων τῶν Συνόδων, τῶν προηγουμένων καὶ τῶν ἑπομένων, καὶ παρουσιάζει τοὺς συγχρόνους θεολόγους ἱκανότερους στὸ νὰ κατανοήσουν τὴν θεολογικὴ ὁρολογία τῶν Μονοφυσιτῶν καὶ νὰ μὴ τὴν παρεξηγήσουν, ὅπως τὴν παρεξήγησαν καὶ τὴν θεώρησαν ὡς αἱρετικὴ οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῶν Συνόδων, ἀλλὰ καὶ ἄλλες γιγάντιες καὶ κολοσσιαῖες θεολογικὲς καὶ πατερικὲς προσωπικότητες, ποὺ ἀσχολήθηκαν μὲ τοὺς Μονοφυσίτες, ὅπως ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, καὶ ὁ Μέγας Φώτιος, οἱ ὁποῖοι ἐκφράζουν καὶ σφραγίζουν σὲ ἀδιάκοπη καὶ ἑνιαία σειρὰ τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας ἐπὶ τρεῖς αἰῶνες, ὡς οἱ ἐπιφανέστεροι θεολόγοι αὐτῶν τῶν αἰώνων, ὁ Ἅγιος Μάξιμος τοῦ ἑβδόμου, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς τοῦ ὀγδόου καὶ ὁ Μέγας Φώτιος τοῦ ἐνάτου αἰῶνος.
Καὶ ἂν ἀκόμη δὲν ὑπολογίσει κανεὶς τὴν ἁγιότητα καὶ τὸν φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ τοὺς ξεχωρίζει ἀμέσως ἀπὸ τοὺς συνήθως μέσα στὴν κοσμικὴ τύρβη περισπωμένους συγχρόνους θεολόγους, καὶ μόνον ἡ ἐκπληκτική τους συγκρότηση καὶ ὁ ἀνυπέρβλητος γνωσιολογικὸς ἐξοπλισμός τους καθιστοῦν γίγαντες, ἐνώπιον τῶν ὁποίων ἐμεῖς πρέπει νὰ αἰσθανόμαστε ὡς νάνοι.
Δὲν ἐκατάλαβον λοιπὸν αὐτοὶ οἱ γίγαντες τὴν χριστολογικὴ ὁρολογία τῶν Ἀντιχαλκηδονίων καὶ τοὺς προσῆψαν ἀδικαιολόγητα τὴν ρετσινιὰ τῶν αἱρετικῶν, καὶ τὴν καταλαβαίνουμε τώρα ἐμεῖς καλύτερα, ποὺ τοὺς θεωροῦμε ὁμόδοξους καὶ Ὀρθοδόξους, ὥστε νὰ μὴ χρειάζεται κἂν θεολογικὸς διάλογος, ἀλλὰ ἁπλὴ διακήρυξη τῆς ἑνώσεως; Ἀντιλαμβάνομαι ὅτι ὁ προσμετρηθεὶς γιὰ ὅλες τὶς εἰσηγήσεις χρόνος τρέχει καὶ γιὰ τὴν δική μου καὶ πρέπει νὰ δοῦμε πῶς ὁ Μ. Φώτιος ἀντιμετώπισε τοὺς Ἀρμενίους.
Ἐπειδὴ ὅμως ἀπὸ τὴ μελέτη τῶν σχετικῶν ἔργων του προκύπτει σαφέστατα ὅτι οἱ θέσεις του ἀποτελοῦν ἐκ βάθρων ἀνατροπὴ τῆς πορείας καὶ τῶν πορισμάτων, μέχρι καὶ τῶν πιὸ μικρῶν, τοῦ διεξαγομένου σήμερα θεολογικοῦ διαλόγου μεταξὺ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ τῶν Ἀντιχαλκηδονίων εἶναι πολὺ πιὸ σπουδαῖο αὐτὸ νὰ γίνει κατανοητό, παρὰ νὰ παρουσιασθεῖ ἐν ἐκτάσει ἡ σχετικὴ διδασκαλία τοῦ Μεγάλου Φωτίου, ποὺ μπορεῖ νὰ γίνει καὶ σὲ μία ἐκτενέστερη μορφὴ τῆς εἰσηγήσεως ἢ σὲ ἀνεξάρτητο δημοσίευμα, χωρὶς ἀσφαλῶς αὐτὸ νὰ σημαίνει ὅτι δὲν θὰ παρουσιασθοῦν ἐδῶ, ἔστω καὶ σύντομα, οἱ βασικὲς θέσεις τοῦ Μ. Φωτίου.


Θεολογικός έγωισμός
نضيف الى هذه الحجج الغير اللاهوتية والعلمانية والتى تحاول فرض ذاتها على الفكر اللاهوتى الابائئ والتى تأتى من فكر لاهوتى متعلمن ومسيس نقول نضيف لونا من الوان ما نستطيع ان نسميه الانانية اللاهوتية والتى هى غريبة تماما عن طباع وخصال الاباء القد يسين. كان الاباء القديسون يسيرون على نهج وتعاليم  المسيح يسوع وخطى الرسل  وكان احترامهم للثراث والتقليد الكنسى كبيرا ويتم بانكار للذات كبير. كان كل مجمع مسكونى او غير مسكونى يبدأ بدراسة ما قاله وعلم به الاباء القديسون والذين جاهدوا الجهاد الحسن لكى يحولوا الخبرة الروحية والنسكية الى صياغات لاهوتية. لم يستخدم الأباء معارفهم اللاهوتية وحكمتهم  الا لكى يخدموا الحقيقة المسلمة مرة للقديسين . ان الانانية اللاهوتية تكمن فى ان بعض اللاهوتيين المعاصرين يحاولون القول بان الاباء الكبار فى مجمع خلقيدونية 451 لم بفهموا تعبيرات المنوفيزيتيين ولا يعلقون على  اتهام المونوفيزيتيون لهذا المجمع العظيم انه مجمع هراطقة وان الاباء الكبار لم يفهموا تعبيرات المونوفيزيتيين وهذا هراء لاهوتى وادعاء اننا نفهم اكثر من ليون بابا روما وكيرلس الاسكندرى وبوحنا الانطاكى وغيرهم من عظام الأباء وكل الذين انشغلوا ببدعة المونوفيزيتية مثل يوحنا الدمشقى ومكسيموس المعترف والعظيم فوتيوس .
ان الحوار اللاهوتى المعاصر بين الارثوذكس والمونوفيزيتيين يضر بالتقليد الارثوذكسى. 



 Ἀναβάσεις
  12η Ὀκτωβρίου 2012

Γιά νά διαβάσετε ὅλα τά μέρη πατῆστε Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος - Μονοφυσίτες 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για να σχολιάσετε (με ευπρέπεια) πρέπει να συνδεθείτε με τον λογαριασμό google ή wordpress που διαθέτετε. Αν δεν διαθέτετε πρέπει να δημιουργήσετε έναν λογαριασμό στο @gmail ή στο @wordpress. Μπορείτε βεβαίως πάντα να στέλνετε e-mail στο anavaseis@gmail.com
Ευχαριστούμε.

Συνολικές προβολές σελίδας

Αρχειοθήκη ιστολογίου